پسرم شکوفه بهاری، دخترم شکوفه ی صورتی

هوالمبین...   هفتم دی ماه شد روز دوست داشتنی من...مقدس و محبوبِ همیشگی ام... راستی چند ساله شدم؟! حساب روز و ماه را ندارم.... به تقویمِ مادرانه ام ...درست دوسال و چهارماه ! شاید هم یکسال و هفت ماه و هجده روز ! با شمارشِ عشق ... ده سال و نیم ! به حساب رازدلم ، شش سال و اندی ! هرچه بود گذشت و امروزم مهم است... اینکه مـــــــــــادر توام.....مبین یگانه ی زندگی ام اینکه همــسر نجیب ترین مردِ روزگــــــــارم... امروز من....دقیقا بیست و شش سال ام و ...ثمره ی زندگی ام..یکسال و هفت ماهه است... اینکه هنوز فرزندم ! و این حسِ فرزندی...عجیب شیرین است...اینکه در مقابلشان خُــــرد میشوی...اینکه وقتی ...

ماشاالله لاحول ولا قوه الا بالله... این روزا همش ازم میپرسی... ماما آتیــــــــش؟؟ منم باید زود جواب بدم...داغـــــــه!! و این اول ماجراست...شروع میشود: دادووووووو(چاقو)؟؟ بَده! پولوووووو(پلو)؟؟ خوشمزه است... مامانییییییی؟؟ مهربونه... داییییییی؟؟مدرسه است بی بیییییی ؟؟ عزیزه... و.......همینطور یکی یکی اعضای دوست داشتنی خانواده رو میپرسی من هم باید صفتی در خورشان پیدا کنم و زود جوابت را بدهم دَتــــــــــار(قطار) ؟ ؟ ؟ ماجین(ماشین)؟؟؟ ماه؟؟ دیرَخ(درخت)؟؟ نای نای(سی دی ات)؟؟ درابه(زرافه)؟؟ بیل(فیل)؟؟ مورجی(مورچه)؟؟ مووووش؟؟ بَبَلو(تولد)؟؟ اَ اینا؟؟ دِدا(کتاب)؟؟ و..... همینطور تمام کلماتی که میدانی را میگویی و من باید صف...

وقتی یه چیزی از دستت میافته که نباید! وقتی یهو وقت شیرین کاری میخوری زمین...وقتی سی دی ات رو نمیتونی بذاری تو دستگاه...وقتی شوخ میشی و میخوای منو بخندونی...وقتی دلبر میشی... عین آدم بزرگــــــــــــا میگی: اِ بـــــــابــــــا !!!(ای بابا..) اینقدر بجا و شیرین میگی... که دلم میخواد قورتت بدم...و لبخند رو تو هر حالتی مهمونم میکنی... میبینی چه ساده خوشبختم میکنی؟! شکر برای تو...

هوالمبین بچه که بودم...گاهی ،وقت نماز مادر و پدرم...با ذوق و شوق منتظر سجده هایشان میشدم.. وقت سجده...می پریدم روی کمر و گردنشان را محکم می چسبیدم...چقدر برایم لذت بخش بود...هنوز هم که ان لحظه ها را به یاد می اورم...کودک میشوم! و تداعی کننده ی وقت بازی با شانه های پدر...نوبتی سوارمان میکرد و دور خانه می چرخیدیم و می خندیدیم... این بازی آموختنی نبود...گویی کاملا غریزی و کودکانه بود! امروز من در جایگاه دیروز مادر و پدرم هستم موجودی فوق العاده...و وقت شناس...گردن را نشانه رفته...برایش فرقی نمیکند ؛ وقت نماز است یا کار با لپ تاپ...وقت جارو دستی کشیدن یاغذا خوردن... دلش که بخواهد...می پرد و گردنم را محکم میچسبد! میداند...

آ ایـــــــش! دقت کردم...تا ببینم چه وقت از این کلمه ی خوش اهنگ استفاده میکنی... متوجه شدم؛ وقتی اِرادی دراز میکشی و استراحت میکنی میگی: آ ایــــــــــش! وقتی از بیرون وارد خونه میشیم میگی: آ ایـــــــــش! وقتی بوسه مهمونم میکنی میگی: آ ایـــــــش! وقتی... و این یعنی آخیــــــــش.... الهی من فدات شیرین زبونم...عزیز فهمیده ام... ماشاالله لاحول ولا قوه الا بالله. آخیش که من مادر توام و تو فقط پسر منی...آخیـــــــش! خدایا به تو میسپارمش فقط.